نکات کلیدی این مطلب:
- وقتی انتظار داریم شریک زندگیمان تغییر کند، در واقع خود را برای ناامیدی و رنجش آماده می کنیم.
- پذیرش در رابطه شامل خودآگاهی و رشد نیز می شود.
- پذیرش بیش از انتظار می تواند روابط را متحول کند.
کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – احتمالا، بسیاری از افرادی که این مطلب را مطالعه میکنند از رابطهای که دارند چندان راضی نیستند و آرزو دارند که شریک زندگیشان تغییراتی در خود ایجاد کند. این حقیقتی همهگیر است که روابط با چالشها و ناامیدیها همراه است و معمولاً افراد بر جنبههایی از رفتار یا شخصیت شریک زندگی خود تمرکز میکنند که به نظرشان آزاردهنده است.
این می تواند شامل نحوه برقراری ارتباط، سازماندهی زندگی یا حتی عادت های عجیب و غریب باشد. با این حال، یکی از بزرگترین اشتباهات ما در روابط صمیمانه این است که به جای پذیرش شریک زندگیمان، انتظار تغییر او را داریم.
واقعیت ویژگیهای ریشهدار شخصی
همه ما ویژگی ها و عاداتی داریم که عمیقاً در ما ریشه دوانده است. اینها می تواند شامل نحوه صحبت کردن، نحوه مدیریت زمان و سایر خصلت های دیگر باشد. اگرچه طبیعی است که جنبههایی از خودمان داشته باشیم که دوست نداشته باشیم یا بخواهیم آنها را بهبود بخشیم، اما اساساً ما همانی هستیم که هستیم. این جوهر وجودی ما به سرعت تغییر نمی کند، اگر اصلاً تغییر کند. بنابراین، انتظار اینکه شرکای ما دستخوش تغییرات قابل توجهی شوند تا با نسخه ایده آل ما از آنها مطابقت داشته باشد، غیر واقعی و غیرمنصفانه است. (پیشنهاد میشود مطلب 4 رویداد رابطه ای که شخصیت را تغییر می دهد را مطالعه کنید.)
تحقیق در مورد مقاومت در برابر تغییر در روابط
جان گاتمن (John Gottman) کارشناس روابط، دههها را صرف مطالعه زوجها و اینکه چه چیزی باعث میشود روابط کارآمد باشد کرده است. یکی از یافته های کلیدی او این است که تقریباً 70 درصد از تعارضات بین شرکای رابطه حل نشده باقی می مانند. این ممکن است در ابتدا ناامید کننده به نظر برسد، اما هدف گاتمن این نیست که روابط محکوم به درگیری دائمی هستند. در عوض، او بر اهمیت یادگیری پذیرش یکدیگر همانطور که هستیم تأکید می کند. این اختلاف نظرهای پایدار اغلب از تفاوت ها و ارزش های شخصیتی بنیادی ناشی می شود که به راحتی قابل تغییر نیستند. (پیشنهاد میشود مطلب تغییر نگرش نسبت به تغییر را مطالعه کنید.)
چرخه انتقاد و دفاع
وقتی انتظار داریم شرکایمان تغییر کنند، خود را برای ناامیدی و رنجش آماده می کنیم. این طرز فکر می تواند به چرخه ای از انتقاد و حالت تدافعی منجر شود و پایه اعتماد و صمیمیت رابطه را از بین ببرد. از سوی دیگر، پذیرش محیطی از احترام و درک متقابل را پرورش می دهد. هنگام تحقیق در مورد کتاب من خود، یاد گرفتم که شناخت و پذیرفتن فردیت شرکایمان فضایی را ایجاد می کند که در آن هر دو شریک به جای اینکه انتظار تغییر داشته باشند، احساس ارزشمندی و عشق می کنند. (پیشنهاد میشود مطلب سیگنال های خاموش نارضایتی از رابطه را مطالعه کنید.)
مرزهای سالم و پذیرش
این بدان معنا نیست که ما باید بپذیریم که با ما به شکلی استثمارگرانه یا توهین آمیز رفتار شود. پذیرش در رابطه سالم مستلزم شناخت و احترام به مرزها است. تمایز قائل شدن بین پذیرش خصلت ها و تفاوت ها در مقابل تحمل رفتار مضر بسیار مهم است. فرض کنید یک شریک در حال انجام اقدامات توهین آمیز یا فریبکاری است. در آن صورت، پرداختن مستقیم به این مسائل و در صورت لزوم، مراجعه به مشاور یا پایان دادن به رابطه برای امنیت و رفاه خود بسیار حیاتی است. (پیشنهاد میشود مطلب چگونه مرز بندی سالمی ایجاد کنیم؟ را مطالعه کنید.)
پذیرش متقابل و توسعه فردی
پذیرش در یک رابطه شامل خودآگاهی و رشد نیز می شود. این در مورد درک این است که ما نیز کامل نیستیم و ویژگی هایی داریم که ممکن است برای شریک زندگیمان چالش برانگیز باشد. این پذیرش متقابل می تواند منجر به همدلی و شفقت بیشتر در رابطه شود. به جای تمرکز بر تغییر یکدیگر، شرکا می توانند روی حمایت مثبت و عاشقانه از رشد و توسعه یکدیگر کار کنند. (پیشنهاد میشود مطلب نقش توسعه فردی در شادکامی زناشویی را مطالعه کنید.)
مسیر ارتباط عمیق تر
علاوه بر این، پذیرش می تواند به ارتباط و صمیمیت عمیق تر منجر شود. زمانی که شرکا احساس میکنند که آنطور که هستند پذیرفته شدهاند، احتمال بیشتری دارد که با هم صحبت کنند و گشودگی داشته باشند. گشودگی و پذیرش سنگ بنای صمیمیت عاطفی است که به زوجها اجازه میدهد عمیقتر با هم ارتباط برقرار کنند. این احساس امنیت و اعتماد را تقویت می کند، جایی که هر دو شریک زندگی احساس می کنند بدون قضاوت دیده می شوند و شنیده می شوند. (پیشنهاد میشود مطلب چگونه در سطحی عمیقتر عشق بورزیم؟ را مطالعه کنید.)
نتیجه: پذیرش برای عشق پایدار را در آغوش بگیرید
در نتیجه، بزرگترین اشتباه ما در روابط صمیمانه این است که به جای پذیرش آنهایی که هستند، انتظار داریم شریکهایمان تغییر کنند. پذیرش بیش از انتظار می تواند روابط را متحول کند و منجر به ارتباط هماهنگ تر و رضایت بخش تر شود. زوج ها می توانند با قدردانی و درک فردیت یکدیگر، تفاوت های خود را حل کنند. این رویکرد پیوند بین شرکا را تقویت می کند و راه را برای رابطه مبتنی بر احترام، عشق و پذیرش متقابل هموار می کند.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
- تقابل خوش بینی با درماندگی آموخته شده در روابط
- 4 عامل تعیین کننده عمر زندگی عاشقانه
- آیا عشق تازه می تواند دلشکستگی گذشته را درمان کند؟
- 6 دلیل اصلی طلاق
- تله سازگاری در روابط عاطفی و اجتماعی
- نقش زیبایی، جذابیت و هوش در روابط عاشقانه
- 6 مرحله برای گذر از جدایی عاشقانه
- آنچه مردان و زنان در مورد یکدیگر نمیدانند
- نگرش رشد در تقویت روابط عاشقانه
- نقش صداقت در رابطه پایدار
- 88 رفتاری که منجر به جدایی میشود
- وقتی با همسرتان هم اتاقی هستید