نکات کلیدی این مطلب:
- مداخلات مؤثر بر روی یک هدف مشترک همگرایی دارند: معکوس کردن چرخه های مضری که پریشانی را تداوم می‌بخشد.
- تمامی رویکردها، تروما را از منبع درد به سکوی پرشی برای تاب‌آوری تبدیل می‌کنند.
- اکثر مداخلات موثر در درمان تروما غیر شهودی هستند و برای کارکرد بهتر نیاز به منطق توافق شده دارند.
- شناخت نقاط قوت به واسطه تروما، می‌تواند رشد و تحول بالقوه ایجاد کند.
کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – تروما و پیامدهای آن، از جمله اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و رشد پس از سانحه (PTG)، فرآیندهای عمیقا پیچیده‌ای هستند. با درک تروما از طریق دریچه دیدگاه فرآیند، می‌توانیم کشف کنیم که چگونه مداخلات مؤثر بر روی یک هدف مشترک همگرا می‌شوند: قطع و معکوس کردن چرخه‌های مضری که پریشانی را تداوم می‌بخشند. در این مطلب با نگاهی دقیق‌تر به این موضوع می‌پردازیم که چگونه این دیدگاه، درمان و بهبودی تروما را بازآفرینی می‌کند.
نقش دیدگاه در تروما
هیچ رویدادی ذاتاً آسیب زا نیست. در عوض، نحوه درک و پاسخ به رویداد است که نتیجه را تعیین می‌کند، خواه منجر به حل شدن، تحمل پریشانی یا حتی پیشرفت شود. درمانگران با کمک به افراد در تفسیر مجدد تجربیاتشان به روش‌های سازنده، نقشی اساسی در شکل‌دهی این مسیر دارند.
این شامل اعتبار بخشیدن به پریشانی در چارچوبی بزرگتر می‌باشد. چه از طریق مواجهه درمانی و چه از طریق هدایت مجدد اقدامات به سمت اهداف آینده، درمانگران به افراد کمک می‌کنند تا فراتر از چرخه‌های مبتنی بر اجتناب که آنها را در دام درد قرار می‌دهد، حرکت کنند. (پیشنهاد می‌شود مطلب درمان تروما، التیام زخم های گذشته را مطالعه کنید.)
درک چرخه های باطل در تروما
متداول ترین الگویی که در پریشانی تروماتیک مشاهده می‌شود تسلط از طریق اجتناب است. افراد ممکن است تلاش کنند تا خاطرات تروما را سرکوب کنند یا از آن اجتناب کنند، اما این اغلب منجر به نیاز متناقض برای بازبینی مکرر تجربه آسیب زا در تلاش برای فراموش کردن آن می‌شود. این چرخه معیوب می‌تواند پریشانی را تشدید کند و از بهبودی جلوگیری کند.
بیشتر مداخلات مؤثر یک هدف مشترک دارند که شامل “شکستن چرخه‌ها” می‌باشد. با این حال، معکوس کردن چرخه های اجتناب از طریق فرآیند متناقض تجربه مجدد تروما و ادغام آن در زندگی ما نیاز به توضیح و منطق دارد. در حالی که رویکردهای موثری برای دستیابی به این هدف وجود دارد، هر یک دیدگاه متفاوت خود را در مورد ماهیت تروما و دلایل مختلف مرتبط برای معقول ساختن معکوس‌ها دارند. رویکردهای مبتنی بر مواجهه به افراد کمک می‌کند تا تجربیات خود را پردازش و درک کنند، در حالی که روش‌های حال‌محور توجه را به اهداف ارزشمند هدایت می‌کنند و حس هدف و تصمیم را تقویت می‌کنند. هر دو رویکرد برای از بین بردن اجتناب و جایگزینی آن با گام‌های عملی به سمت بهبودی کارکرد دارند. (پیشنهاد می‌شود مطلب 3 نشانه ترومای پردازش نشده را مطالعه کنید.)
زمینه فرهنگی و نقاط قوت فردی
تروما به صورت مجزا وجود ندارد و باید گفت که تروما عمیقاً در زمینه های فرهنگی و فردی تعبیه شده است. درمانگران باید این زمینه‌ها را برای شناسایی الگوهای مخرب و اعتبار بخشیدن به پریشانی در نظر بگیرند. با به رسمیت شناختن نقاط قوت منحصر به فرد افراد و استفاده از ارزش‌های آنها، می‌توان مداخلات را برای هدایت مجدد تلاش‌ها به سمت بهبودی و تحول طراحی کرد.
تکیه بر نقاط قوت نه تنها از شفا حمایت می‌کند، بلکه به ایجاد روایتی از انعطاف پذیری و تحول نیز کمک می‌کند. شناخت و تحسین توانایی افراد برای تحمل و سازگاری در مواجهه با ناملایمات، این ایده را تقویت می‌کند که تروما یک پیشروی اجتناب ناپذیر برای اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) نیست، بلکه فرصتی برای توسعه عمیق فردی است. (پیشنهاد می‌شود مطلب شناخت تأثیر ترومای بزرگ و ترومای کوچک را مطالعه کنید.)
هدایت تروما به سمت توسعه فردی
روایات متمرکز بر توسعه، نقش مهمی در بهبودی دارند. با تغییر تمرکز از تروما به عنوان بحران به سمت تروما به عنوان کاتالیزوری برای تغییر، درمانگران می‌توانند به افراد کمک کنند تا تجارب خود را مجدداً چارچوب بندی کنند و فرصت‌های تحول آفرین را شناسایی کنند. چنین دیدگاهی افراد را توانمند می‌سازد تا انرژی خود را به سمت نقاط قوت فعلی و آرمان‌های آینده هدایت کنند تا اینکه به دردهای گذشته وابسته بمانند. (پیشنهاد می‌شود مطلب 10 ایده برای حمایت از سفر رشد فردی شما را مطالعه کنید.)
تروما در سراسر زمینه‌ها
اصول مداخله تروما (فراتر از اختلال استرس پس از سانحه) به طیف گسترده ای از بحران ها، از جمله غم و اندوه، خشونت همسر، تجاوز جنسی و… گسترش می‌یابد. در میان این پویایی، رویکردهای مؤثر به طور مداوم موارد زیر را تأکید می‌کنند:
- اذعان به پریشانی و زمینه فرهنگی.
- شکستن چرخه های باطل اجتناب.
- هدایت بر اساس نقاط قوت و حمایت اجتماعی.
- ایجاد روایت‌های توسعه محور.
نتیجه:
تروما نقطه پایان قطعی نیست بلکه فرآیندی برای رشد و تحول است. با کمک به افراد برای قطع چرخه‌های مخرب و هدایت مجدد تلاش‌های خود به سمت بهبودی و رشد، می‌توان تروما را از منبع درد به سکوی پرشی برای تاب آوری تبدیل کرد. چه از طریق مواجه درمانی، استراتژی‌های حال محور یا مداخلات مبتنی بر توانایی. هدف یکسان است: هدایت افراد به سمت حل، توانمندسازی و امکان تحول پس از سانحه.
مطالب مشابه:
- رابطه جنسی ناسالم، راهی برای فرار از تروما
- آیا تروما به طور کامل درمان می‌شود؟
- آگورافوبیا از تشخیص تا درمان
- چگونه علائم ترومای حل نشده را شناسایی کنیم؟
- 12 سوال در خصوص ترومای دوران کودکی
- درمان تروما، التیام زخم های گذشته
- 5 نشانه ظریف ترومای دلبستگی التیام نیافته
- 10 نشانه ترومای دوران کودکی التیام نیافته
- چرا جلوگیری از پرخوری سخت است؟
- چگونه شرم ناشی از احساسات را از بین ببریم؟
- 5 نکته در مورد مردانی که مورد غفلت عاطفی قرار گرفته‌اند
- 4 بهانه برای ادامه سوء استفاده عاطفی از شما
- 10 آسیب مشترک کودکانی که نقش والدین را ایفا می‌کنند
- تشخیص محرومیت عاطفی از غفلت عاطفی
- چگونه از عادت های بد برای توسعه خودمان استفاده کنیم؟
- سرکوب احساسات و راهکارهایی برای جلوگیری
- والدین حسود، دزدان خاموش خوشبختی