لذت پشتکار

نکات کلیدی این مطلب:

• صبر می‌تواند به زیبایی‌هایی منجر شود که تلاش عجولانه نمی‌تواند آنها را آشکار کند.
• همه پیشرفت‌ها قابل مشاهده نیستند. پشتکار، پیشرفت پنهان را آشکار می‌کند.
• پشتکار اغلب آنطور که شایسته است مورد توجه قرار نمی‌گیرد. زیرا نه پر زرق و برق است و نه بازارپسند.

کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – چند سال پیش، یکی از دوستانم گل ارکیده زیبایی به من هدیه داد. آن را در کاغذ صورتی ملایمی پیچیده بودند، گل‌هایش ترکیبی ظریف از سفید و سرخ با رگه‌های زرد در وسط بود. هفته‌ها روی طاقچه پنجره‌ام بود، نور صبح را به خود جذب می‌کرد و هر بار که از کنارش رد می‌شدم، توجهم را جلب می‌کرد. من قبلاً هرگز ارکیده نداشتم و از اینکه هر روز آن را در خانه می‌دیدم (ظرافت، حضور آرام و اینکه چگونه باعث می‌شد اتاق کمی سرزنده‌تر به نظر برسد) شگفت‌زده می‌شدم.

بعد از مدتی گلها ریختند. یکی یکی پیچ خوردند، خشک شدند و افتادند. آنچه باقی ماند، غم‌انگیز به نظر می‌رسید، زیرا فقط چند برگ سبز و یک ساقه سفت و بدون برگ باقی مانده بود. خیلی زود فهمیدم که بیشتر مردم در آن لحظه ارکیده‌های خود را دور می‌اندازند.

اما حسی در من، در برابر این غریزه مقاومت می‌کرد. می‌توانست کنجکاوی باشد یا شاید امیدی خاموش. در هر صورت، ارکیده را دور نینداختم. ساقه مرده را هرس کردم، آن را به جای روشن‌تری منتقل کردم و هفته‌ای یک بار به آن آب دادم. هیچ ماده مغذی خاصی به آن ندادم؛ فقط گذاشتم هفته به هفته لخت و بی‌روح بماند.

پشتکار، آرام و بی‌صدا است

ماه‌ها گذشت و هیچ اتفاقی نیفتاد. یک سال گذشت باز هم هیچ اتفاقی نیفتاد و فقط برگ‌ها سبز ماندند. حتی پس از گذشته دو سال تغییری دیده نشد. گاهی اوقات، با خودم فکر می‌کردم: “شاید فایده‌ای نداشته باشد.” اما به آبیاری آن ادامه دادم.

و سپس در سال سوم، تغییراتی اتفاق افتاد. یک سنبله جدید بیرون آمد، بلندتر و ضخیم‌تر شد. جوانه‌های کوچکی شکل گرفتند و من هر روز صبح آنها را تماشا می‌کردم. یک روز، وارد آشپزخانه شدم و اولین شکوفه را دیدم (نرم، خوش رنگ و بی‌نقص). نه فقط یکی؛ تعداد بیشتری هم به دنبالش آمدند. ارکیده برگشته بود، به زیبایی همیشه، شاید حتی زیباتر.

آن ارکیده کوچک که روی طاقچه پنجره فراموش شده بود، چیزی را منعکس می‌کرد که دیگر به ندرت در زندگی به آن می‌پردازیم؛ پشتکار آرام و بی‌صدا. رشدی که نمی‌توانید ببینید، تلاشی بدون ضمانت، مسیری طولانی و بدون میانبر. (پیشنهاد می‌شود مطلب راهبرد هایی برای افزایش استقامت و پشتکار را مطالعه کنید.)

شتاب کردن همیشه خوب نیست

ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که به کندی پاداش نمی‌دهد. اگر پروژه‌ای در هفته اول نتیجه ندهد، شکست می‌خورد. اگر کسب و کاری پس از شش ماه رونق نگیرد، برچسب «کار نکرد» به آن زده می‌شود. اگر رابطه‌ای فوراً رضایت‌بخش نشود، افراد آن را ترک می‌کنند. در این دنیا همه چیز فوری است و همه چیز باید بهینه، کارآمد و سریع باشد. ما هر روز انتظار گل داریم و اگر به انتظار خود نرسیم، گیاه را دور می‌اندازیم.

اما زندگی اینطور پیش نمی‌رود. تغییرات چشمگیر زمان می‌برد. رشد واقعی به شکلی نامرئی در اعماق وجود اتفاق می‌افتد. هر کسی که با غم و اندوه دست و پنجه نرم کرده، مهارتی کسب کرده، اعتمادی را جلب کرده یا از بحرانی دشوار با موفقیت بیرون آمده، این را به خوبی می‌داند. بهترین نتایج نیاز به صبر دارند. اغلب، وقتی در حال تبدیل شدن به نتیجه هستند، چندان چشمگیر نیستند. (پیشنهاد می‌شود مطلب چرا “کاهش سرعت زندگی” برای شما ضروری است؟ را مطالعه کنید.)

قدرت خاموش صبر

نیروی قدرتمندی در ادامه دادن وجود دارد. بخصوص در زمانی که به نظر می‌رسد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد، هیچ تشویقی وجود ندارد و هیچ لحظه‌ی فراگیری نیست؛ فقط تعهد خاموش وجود دارد. در فرهنگی که وسواس بهره‌وری دارد، پشتکار تقریباً رادیکال به نظر می‌رسد.

ما طوری شرطی شده‌ایم که دنبال نتایج فوری باشیم. در عرض دو هفته پنج کیلو وزن کم کنیم، در عرض سی روز یک زبان یاد بگیریم و یک شبه برند بسازیم. اما هیچ‌کدام از این‌ها منجر به نتیجه پایدار نمی‌شوند. عادت‌هایی خوبی که باقی می‌مانند، کارهایی که با اهمیت هستند و روابطی که عمیق‌تر می‌شوند، همه اینها پس از مدتها خاموشی ناشی می‌شوند.

پشتکار اغلب آنطور که شایسته است توجه را جلب نمی‌کند. نه پر زرق و برق است و نه بازارپسند، اما موفقیت واقعی در آن نهفته است. چه در حال نوشتن رمان باشید، چه مشغول بزرگ کردن فرزند خود باشید و چه بخواهید از نو شروع کنید یا به دنبال یافتن دوباره خودتان باشید، اقدامات کوچک و مکرر در طول زمان منجر به پیشرفت می‌شوند.

آن ارکیده مرا به یاد حقیقت پشتکار انداخت. به مدت سه سال نادیده گرفته شد، اما زنده بود و وقتی آماده شد با تمام رنگ‌هایش برگشت. نمی‌توانستم مجبورش کنم که سریع به شکوفایی برسد، تنها کاری که از دستم بر می‌آمد این بود که شرایطی را برای شکوفایی آن فراهم کنم.

ما فرصت های زیادی را از دست می‌دهیم فقط به این دلیل که زود تسلیم می‌شویم (از خودمان، از یکدیگر و از فرصت هایی که به زمان نیاز دارند). در عجله‌مان برای رسیدن به آینده، داشته‌هایی را که هنوز فرصتی برای ایجاد موقعیت‌های مناسب دارند را دور می‌ریزیم. (پیشنهاد می‌شود مطلب قدرت صبر برای تغییر زندگی را مطالعه کنید.)

خوشحالی پایدار متعلق به کسانی است که ادامه می‌دهند

گاهی اوقات، لذت پاداش در نتایج فوری یافت نمی‌شود، بلکه در نتایجی است که پایدار می‌ماند. لذت، متعلق به کسانی است که بردبار هستند، منتظر می‌مانند و حتی زمانی که هیچ چیز شکوفا نمی‌شود، به راه خود ادامه می‌دهند.

در نهایت، پشتکار صرفاً به اراده یا عزم راسخ مربوط نمی‌شود، بلکه به ایمان مربوط است. ایمان به اینکه پیشرفت در زیر سطح در حال رخ دادن است، ایمان به اینکه نتیجه‌ای زیبا می‌تواند از آنچه به نظر بی‌حاصل می‌رسد، پدیدار شود.

پس، بگذار دنیا با شتاب پیش برود. من اینجا خواهم بود، ارکیده‌ام را آب می‌دهم، منتظر می‌مانم، تماشا می‌کنم و به جادوی آرام پشتکار اعتماد می‌کنم.

«پیشنهاد می‌شود از تست های شخصیت کلینیک روانشناسی آوان که به صورت رایگان در اختیار شما قرار داده شده است، برای آشنایی و آگاهی بیشتر از خودتان استفاده کنید.»

مطالب مشابه:

• 3 نکته برای افزایش صبر و تبدیل شدن به فردی صبور
• خودپنداره، آینه درونی واقعیت شما
• گم شدن در مسیر زندگی و 5 قدم برای یافتن دوباره خود
• معنا و مفهوم کهن الگوها یا آرکاتایپ‌ها (Archetypes) + تست
• تغییر رفتار و الگوهای رفتاری در 5 مرحله
• تعریف مجدد موفقیت در زندگی
• درس گرفتن از اشتباهات دیگران، میانبری برای زندگی بهتر
• چرا حوصله انجام هیچ کاری ندارم؟
• 5 نکته مهم برای مقابله با بلاتکلیفی در زندگی
• ۷ عادت ذهنی ناسالم که شما را در زندگی عقب نگه می‌دارد
• چگونه ذهنیت ریسک پذیر بسازیم
• 5 ذهنیت روانشناختی که برای موفقیت نیاز دارید
• قوانین موفقیت برای رسیدن به اهداف