نکات کلیدی این مطلب:
- هنگامی که شرکای زندگی احساس می کنند هم اتاقی هستند، این نشانه الگوی کناره گیری عاطفی متقابل است.
- به جای تکیه بر یکدیگر، طرفین از یکدیگر فاصله می‌گیرند و بیش از حد مستقل هستند.
- برای شکستن این الگو، همسران باید یاد بگیرند که خطرات عاطفی را بپذیرند و احساسات و نیازهای خود را به اشتراک بگذارند.
- رفتار کناره‌گیری عاطفی ریشه در دوران کودکی دارد، اما می‌توانیم یاد بگیریم که در بزرگسالی آن را برطرف کنیم.
کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – شما و همسرتان به ندرت با یکدیگر دچار اختلاف می‌شوید، اما چیزی در رابطه تان کم است. عاشق بودن، اشتیاق و صمیمیت عاطفی، احتمالا از مواردی هستند که در رابطه شما رنگ باخته‌اند. درد از دست دادن عشق عمیقی که به نظر می رسد دور از دسترس است، دلخراش است. از آنجایی که هیچ بحثی وجود ندارد، هیچ سابقه روشنی از مشکلات رابطه وجود ندارد، شما در این فکر هستید که “چگونه به اینجا رسیدیم؟”
چگونه به اینجا رسیدیم؟
پاسخی برای این سوال وجود دارد. آنچه در اینجا اتفاق افتاده الگوی کناره گیری متقابل است.
به جای گفتگوهای مفید، هر دو طرف یاد گرفته اند که به جای روی آوردن به یکدیگر برای ارتباط، مراقبت و آرامش، نیازهای خود را خاموش کنند یا “خودکفا” شوند. با گذشت زمان، این منجر به الگویی شده است که در آن هیچ یک از طرفین برای برآورده شدن نیازهای دلبستگی خود به دیگری تکیه نمی کند و هر دو طرف نیازهای برآورده نشده در رابطه را رها می کنند.
هر چه نیازها در رابطه برآورده نشود، هر یک از شرکای زندگی بیشتر یاد می‌گیرند که با رویگردانی کنار بیایند. تفکر این است: “وقتی آنچه را که نیاز دارم به دست نمی‌آورم، از خودم مراقبت می‌کنم.” با این حال، این باعث ایجاد فرهنگ فاصله در رابطه می شود و چرخش به سمت باهم بودن، تکیه دادن به یکدیگر و ابراز محبت سخت می شود.
گیر افتادن در الگوی کناره گیری در رابطه باعث می شود هر دو طرف احساس تنهایی کنند. بدون تغییر ارادی، این زوج‌ها به مرور زمان از هم دورتر می‌شوند، زیرا هر چه بیشتر احساس تنهایی کنند، بیشتر به درون خود فرو می‌روند و از رابطه دور می‌شوند. این جریانی بی صدا از فاصله عاطفی است که در آن همسران از یکدیگر عقب نشینی می کنند و خانه را از عشق و خنده ای که هر کدام در آرزوی آن هستند خالی می گذارد. (پیشنهاد می‌شود مطلب سیگنال های خاموش نارضایتی از رابطه را مطالعه کنید.)
چگونه دوباره احساس کنیم عاشق هستیم؟
افرادی که در زندگی مشترک فاصله عاطفی ایجاد می‌کنند اغلب ترس از دوست داشته نشدن، پذیرفته نشدن و عدم پاسخگویی دارند. افرادی که یاد می‌گیرند کناره‌گیری کنند، ممکن است در خانه‌هایی بزرگ شده باشند که در آن به خاطر ابراز احساسات و نیازهای خود (هر چند پنهان) تحقیر یا تنبیه شده‌اند. هنگامی که تحت استرس هستید، گریز بهترین گزینه به نظر می رسد.
نتیجه یک فرد بالغ است که به جای اینکه در به اشتراک گذاشتن احساسات و درخواست از دیگران برای برآورده شدن نیازهایش مهارت داشته باشد، بیش از حد مستقل شده است. چنین افرادی، به دلیل تجارب اولیه دوران کودکی از بی‌اعتبار شدن احساسات و عدم برآورده شدن درخواست‌هایشان برای برقراری ارتباط، ممکن است چیزی شبیه به این فکر کنند: «با به اشتراک گذاشتن احساسم می‌توانم صمیمیت بیشتری داشته باشم، اما چه فایده‌ای دارد؟ اگر این کار را بکنم احتمالا نتیجه معکوس خواهد داشت.»
اتفاقی که در رابطه شما می افتد این است که هر دوی شما در حال دور شدن و عقب نشینی به درون خود هستید، پادزهر این الگو چرخش به سمت یکدیگر است. شما باید به جای انجام کارهایی که با آنها احساس راحتی می کنید (اینکه کارها را خودتان انجام دهید و نیازهای خود را برآورده کنید) برای تماس، مراقبت و راحتی به شریک زندگی خود تکیه کنید. حقیقت این است که شما نمی توانید نیازهای خود را برای حمایت اجتماعی و عشق برآورده کنید. اینها نیازهای طبیعی انسان هستند که فقط توسط دیگران می توانند برآورده شوند. (پیشنهاد می‌شود مطلب آیا در رابطه خود احساس تنهایی می کنید را مطالعه کنید.)
اگر می خواهید این الگو را بشکنید و احساس نزدیکی به شریک زندگی خود پیدا کنید، باید از گفتگوهای سخت و خود سانسوری خودداری کنید. باید شروع به باز کردن احساسات و نیازهای خود کنید.
وقتی تشخیص دادید که در حال فاصله گرفتن از رابطه هستید، این عادت را در خود ایجاد کنید که لحظه‌ای تامل کنید تا متوجه شوید که چه احساساتی باعث دور شدن شما می‌شود. اگر نگاهی صادقانه و بدون قضاوت به احساس خود داشته باشید، ممکن است متوجه ترس از اینکه به اندازه کافی خوب نیستید یا به نحوی ناکافی هستید ویا ترس از اینکه شایسته بیان نیازهای خود و برآورده شدن آنها توسط شخص دیگری نیستید، بشوید.
هنگامی که این احساسات را تشخیص دادید، توجه کنید که آنها مانند “چراغ چک موتور” در ماشین هستند و به شما می‌گویند که به حمایت مهمی از طرف شریک زندگی خود نیاز دارید. سعی نکنید خودتان ماشین را تعمیر کنید، بلکه از شریک زندگی خود کمک بخواهید.
احساسات شما به شما می گوید برای کسی که هستید باید احساس کنید، دوست بدارید و پذیرفته شوید. به طرف شریک زندگی خود برگردید و به او بگویید. (پیشنهاد می‌شود مطلب چگونه در سطحی عمیق‌تر عشق بورزیم؟ را مطالعه کنید.)
این می تواند مکالمه‌ای شبیه به این باشد: “من متوجه شده ام که اخیراً از شما فاصله گرفته‌ام. من می خواهم الگوی خود را بشکنم و احساسم را به اشتراک بگذارم. چیزی که من تشخیص می دهم این است که اخیراً احساس بی کفایتی می کنم زیرا می بینم که شما نیز از من فاصله گرفته‌اید. دلم برایت تنگ شده و چیزی که فکر می کنم به آن نیاز دارم این است که امشب با تو باشم. آیا می‌توانیم شب را با هم بگذرانیم؟»
اگر شما و شریک زندگی تان گرفتار الگوی کناره گیری متقابل هستید، بدانید که برای شما دو نفر امید زیادی وجود دارد. احتمالاً هر دوی شما روح‌های مهربانی دارید که برای هماهنگی ارزش قائل هستید. در واقع، این ممکن است تمام دلیلی باشد که خود را در چنین شرایطی پیدا کرده‌اید. این یک نقطه قوت است، فقط باید با ریسک پذیری در به اشتراک گذاری احساسات و اتکای متقابل در رابطه متعادل شود.
شما دو نفر می توانید یاد بگیرید که به سمت یکدیگر بچرخید. به همسرتان نشان دهید که برای حمایت عاطفی و مراقبت، تکیه به شما بی خطر است و از شریک زندگی تان نیز بخواهید همین کار را انجام دهد.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
- نگاهی هوشمندانه به عیب‌های شریک زندگی
- اهمیت ارتباط سازنده در زندگی مشترک
- رازهایی برای پیشگیری و حل تعارض در زندگی مشترک
- 10 نکته کلیدی برای زندگی مشترک خوب
- وقتی میل جنسی مرد زندگی شما کم می شود
- آیا نگران هستید که دیگران شما را دوست نداشته باشند؟
- آیا انتظارات غیر واقعی از رابطه عاشقانه دارید؟
- 7 قانون غیرقابل مذاکره که همه همسران باید از آنها پیروی کنند
- نقش توسعه فردی در شادکامی زناشویی
- غلبه بر مشکلات سبک های دلبستگی
- پیمایش در طوفان های رابطه
- سوگیری منفی و تاثیر آن بر سلامت روان و روابط
- 7 عبارتی که رابطه عاشقانه شما را تقویت می کند