نکات کلیدی این مطلب:
- گفتن جمله “فقط مثبت فکر کن” می‌تواند به منزله نادیده گرفتن وضعیت تاریکی باشد که فرد سعی دارد از آن عبور کند.
- دارو درمانی تنها راه درمان افسردگی نیست، بلکه بخشی از یک رویکرد چند وجهی است.
- “باید از افسردگی خلاص شوی!” خطرناک ترین جمله‌ای است که می‌توانیم به فرد مبتلا به افسردگی بگوییم.
کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – افسردگی جانوری ساکت و موذی است که چهره‌های بسیاری دارد و هر فرد را به شیوه‌ای منحصر به فرد و اغلب ویرانگر تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این حال، با وجود شیوع بحران سلامت روان در جامعه، ما همچنان در هنگام حمایت از کسانی که در رنج هستند، مرتکب اشتباهات خطرناکی می‌شویم. گفتار و کردار خوش نیت ما گاهی اوقات می‌تواند آسیب بیشتری ایجاد کند.
در این مقاله سه اشتباهی وجود دارد که ما اغلب مرتکب می‌شویم که هر کدام می‌توانند تاریکی را برای افراد مبتلا به افسردگی عمیق تر کنند.
“فقط مثبت فکر کن، احساس بهتری خواهی داشت”
این جمله‌ای است که بسیاری از ما شنیده‌ایم: “فقط مثبت فکر کنید! روی چیزهای خوب تمرکز کنید تا همه چیز بهتر شود.” اما تصور کنید به کسی که با فشار خردکننده افسردگی دست و پنجه نرم می‌کند، بگویید «به فکر راه نجاتش باشد». این توصیه می‌تواند مانند خیانت باشد. برای مثال المیرا را در نظر بگیرید. او در اوایل 30 سالگی خود بود و با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد، به طوریکه هرماه وضعیتش بدتر می‌شد. برای او حتی بلند شدن از رختخواب در صبح سخت بود، چه برسد به اینکه روی افکار مثبت تمرکز کند.
وقتی یکی از دوستان لبخندی زد و سریع گفت: “فقط باید طرز فکرت را عوض کنی! اگر مثبت بمانی همه چیز بهتر می‌شود”، قلب المیرا شکست. این توصیه خیرخواهانه عمق عمیق درد او را تصدیق نمی‌کرد. در عوض، احساس گناه و شرم را به غم و اندوه او اضافه کرد. به راحتی می‌توان فراموش کرد که افسردگی فقط یک طرز فکر نیست، بلکه یک وضعیت ناتوان کننده است که توانایی دیدن نور را از انسان سلب می‌کند. گفتن “فقط مثبت فکر کنید” می‌تواند به معنای رد تاریکی باشد که شخص سعی در عبور از آن دارد. (پیشنهاد می‌شود مطلب 6 راهکار برای زندگی با افسردگی مزمن را مطالعه کنید.)
“چرا قرص نمی‌خوری تا خوب بشی؟”
دارو اغلب بخشی از برنامه درمان افسردگی است، اما فرض اینکه راه حل جادویی باشد می‌تواند فاجعه بار باشد. کامران 45 ساله و پدر دو فرزند، پس از ماه‌ها رنج افسردگی، به تجویز پزشک از داروهای ضدافسردگی استفاده کرد. اما وقتی نتیجه مطلوبی نگرفت، اطرافیانش به او گفتند: “چرا قرص‌هایت را نمی‌خوری و ادامه نمی‌دهی؟”
این توصیه با نیت خوب اما نادرست، پیچیدگی افسردگی و عوامل متعددی را که بر آن تأثیر می‌گذارد نادیده می‌گیرد. داروهای ضد افسردگی می‌توانند کمک کنند، اما همه چیز را حل نمی‌کنند و مطمئناً درد عاطفی و روانی عمیق تری را که افراد تحمل می‌کنند، برطرف نمی‌کنند.
کامران فقط با عدم تعادل شیمیایی مغز سر و کار نداشت. او سال‌ها با آسیب‌های روانی حل‌نشده، ازدواج پرتنش و احساس عمیق بی‌هدفی مواجه بود. وقتی اطرافیانش تلاش او را در دارو درمانی زیر سوال بردند، احساس انزوا و بی‌کفایتی او تقویت شد. دارو درمانی تنها راه درمان نیست، بخشی از یک رویکرد چند وجهی است که شامل درمان، مراقبت از خود و حمایت عاطفی است. (پیشنهاد می‌شود مطلب 7 عادتی که می تواند خطر افسردگی را به نصف کاهش دهد را مطالعه کنید.)
“باید از افسردگی بیرون بیای”
مسلماً یکی از خطرناک‌ترین حرف‌هایی که می‌توانیم به کسی که از افسردگی رنج می‌برد بگوییم، این است که به او بگوییم “باید از افسردگی خلاص شوی!” این پیام بیانگر این است که افسردگی صرفاً یک انتخاب است، خلق و خوی بدی که اگر فرد «بیشتر تلاش کند» می‌تواند برطرف شود. سارا را تصور کنید، زن 38 ساله که سال ها با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کرد. پس از یک جدایی دردناک و یک سری از دست دادن ها، او به شکل عمیقی در ناامیدی فرو رفت.
در یکی از تاریک‌ترین لحظات زندگی‌اش، یکی از اعضای خانواده به او گفت: “تو نباید اینقدر دراماتیک باشی و باید از افسردگی دوری کنی، مردم از تو بدتر هستند.” تاثیر ویرانگر بود. دردی که او از قبل متحمل شده بود، اکنون مانند یک نقص عمیق شخصی احساس می‌شود. سارا به اندازه کافی تلاش نمی‌کرد تا “از افسردگی خارج شود”، زیرا در آن لحظه او کاملاً ناتوان بود که بتواند چیزی را تغییر دهد. فشار برای “غلبه بر افسردگی” می‌تواند مانعی غیرقابل عبور بین فردی که رنج می برد و حمایتی که به شدت به آن نیاز دارد ایجاد کند. (پیشنهاد می‌شود مطلب درک افسردگی و مدیریت موثر آن را مطالعه کنید.)
نتیجه:
وقتی در مورد حمایت از افراد مبتلا به افسردگی صحبت می‌شود، حرف های ما اهمیت دارد. غریزه ما برای “تعیین” یا “شوق بخشیدن” به کسی که درد دارد اغلب ما را به ارائه راه حل هایی می‌کشاند که می‌تواند ویرانگر باشد. اگر می‌خواهیم واقعاً کمک کنیم، باید از این فرض که می‌دانیم چگونه دیگران را از تاریکی فرار دهیم، دست برداریم. در عوض، ما باید بدون قضاوت گوش دهیم، تایید کنیم و دلسوزی کنیم. گاهی اوقات، حضور در کنار فرد مبتلا به افسردگی بدون تلاش برای “رفع” مشکل می‌تواند شفابخش ترین کمک باشد.
مطالب مشابه:
- وقتی افسردگی ارزش شما را کم می‌کند
- رهایی از نشخوار فکری
- افسردگی نوجوانان ؛ وقتی افکار و احساسات منفی وجود دارد
- افسردگی، میکروبیوم روده و ویتامین ها
- 6 نشانه افسردگی و نادیده گرفتن آن
- 5 نکته ای که باید در مورد افسردگی بدانید
- ابزار هایی برای پیشگیری از اضطراب و افسردگی
- تغییر رفتار و الگوهای رفتاری در 5 مرحله
- آیا تنها زندگی کردن و تنها نبودن امکان پذیر است؟
- نحوه تشخیص و رهایی از “ترحم به خود”
- طرحواره درمانی، غلبه بر میراث دوران کودکی
- رهایی از رنج اشتباهات گذشته
- صمیمیت و افسردگی
- آیا شما فردی بسیار حساس هستید؟