کلینیک روانشناسی و مشاوره آوان – بچه‌ها در هر سن و شرایطی که باشند، از طریق تلویزیون و رسانه‌های دیجیتال در مورد خطرات فعلی که جامعه را تهدید می‌کند، آگاه می‌شوند. به دلیل تهدیدات حاضر، بسیاری از کودکان همراه با والدین و سایر اعضای خانواده دچار ترس و نگرانی شده‌اند. از جمله تهدیدات موجود می‌توان به ترس از وضعیت اقتصادی، خشم اجتماعی و ناآرامی‌های سیاسی اشاره کرد.
به طور خلاصه، فرزندان‌ما و والدین آنها در حال تجربه تهدیدهای وجودی هستند. بسیاری از کودکان به شدت نگران سلامتی والدین، پدربزرگ و مادربزرگ، دوستان، همسایگان و خودشان هستند. ما به عنوان والدین و مراقبان به راهی نیاز داریم تا با کودکان در مورد ترس‌هایشان صحبت کنیم و راهکارهایی برای کمک به آنها برای عبور از طوفان احساسات منفی پیدا کنیم.
بسیاری از والدین روزهای سختی را می‌گذرانند و همین والدین در خط مقدم مراقبت از کودکان و نوجوانان آسیب‌پذیر و به حق مضطرب قرار دارند.
والدین و مراقبین چه کاری می توانند انجام دهند؟
والدین باید به سه نکته زیر توجه ویژه داشته باشند:
1. والدین به دنبال چه چیزی می‌توانند باشند؟
هنگامی که فرزندان ما دچار فروپاشی عاطفی می‌شوند، بسیار مهم است که مراقب تغییرات در رفتار آنها باشیم، از جمله تغییرات خلق و خو و اضطراب، تحریک پذیری و انزوای اجتماعی. علاوه بر این، کودکان ممکن است مشکلاتی مانند عدم توجه، حواس پرتی، کاهش پاسخ کلامی و شکایات جسمی مانند سردرد، معده درد یا درد قفسه سینه داشته باشند. ممکن است در به خواب رفتن یا خواب ماندن مشکل داشته باشند ویا کابوس ببینند. آنها ممکن است بیش از حد نگران والدین، اقوام و دوستان خود و تعهدات تحصیلی، اجتماعی و تفریحی خود باشند. بسیاری از بابت ازدست دادن دوستان، طرد شدن و تعاملات اجتماعی می‌ترسند. برخی ممکن است برای فرونشاندن احساسات آزار دهنده به مواد مخدر یا خوردن بیش از حد غذا روی آورند و بسیاری ممکن است به خودکشی فکر کنند.
2. چه زمانی نگران باشیم؟
قاعده کلی این است که والدین وقتی می‌بینند که تغییرات رفتاری بیش از دو هفته طول می‌کشد و در فعالیت‌های روزانه مانند تحصیل، زندگی اجتماعی، ورزش یا علایق تداخل می‌کند، باید نگران باشند.
3. چه باید کرد؟
همه ما می‌خواهیم در این مواقع پر هرج و مرج به فرزندانمان کمک کنیم. اما زمانی که خودمان مضطرب و نگران هستیم، کمک کردن دشوار می‌شود. بنابراین، مهمترین کارهایی که باید انجام دهید عبارتند از:
- اضطراب خودتان را کنترل کنید. همانطور که مهمانداران شرکت‌های هواپیمایی می‌گویند، در صورت کاهش فشار هوا، ابتدا ماسک اکسیژن را روی صورت خود بگذارید و سپس به فرد کناری کمک کنید. همین امر در مورد این وضعیت نیز صدق می‌کند. اضطراب مسری است و توانایی ما برای انجام گفتگو، واکنش‌های عاطفی و ایجاد احساس ثبات و امنیت برای فرزندانمان را مسدود می‌کند. راه‌های زیادی برای والدین وجود دارد که می‌توانند اضطراب خود را کاهش دهند، مانند صحبت کردن، حمایت‌های اجتماعی، مراقبت از خود (تمرین مراقبه، یوگا، ورزش، خواب کافی و تغذیه خوب) و تعیین اولویت‌ها.
- صادق باشید. اگر فرزندانتان از شما می‌پرسند که آیا نگران مسائل فعلی هستید، آن را انکار نکنید. بچه های شما می‌دانند که آیا شما می‌ترسید یا نه و دروغ گفتن یا مخفی کردن فقط آنها را بیشتر مضطرب می‌کند. بهتر است بگویید که عصبی هستید، اما راه‌های زیادی وجود دارد که همه ما می‌توانیم اوضاع را برای خود و اطرافیان بهتر کنیم.
- بپرسید که چه می دانند و در مورد چه چیزی نگران هستند. اگر ندانید نگرانی‌های اصلی آنها چیست، نمی‌توانید اطمینان خاطر یا راهنمایی ارائه دهید.
- مکالمات کوتاه و مکرر داشته باشید باشید. هیچ کودکی گفتگوهای به ظاهر طولانی و بی‌پایان را دوست ندارد. آنها از گفتگوهای مختصر و مدنی بیشتر استقبال خواهند کرد. کودکان شاهد رفتارهای سرکش زیادی در رسانه ها هستند، بنابراین برای آنها الگو سازی کنید که چگونه می‌توانیم همه ما در خانه به شیوه ای مثبت صحبت کنیم و حتی بحران های موجود را به شیوه‌ای مثبت در نظر بگیریم.
- اطمینان خاطر بدهید. تاکید کنید که بسیاری از افراد با استعداد و متخصص برای کمک به بهبود اوضاع سخت کار می‌کنند.
- مراقبت از خود را برای فرزندان ترویج دهید. همان اقداماتی را که برای کمک به خود در مواقع آشفتگی اتخاذ می‌کنید، می‌تواند برای فرزندانتان مفید است.
- ساختار مشخصی ایجاد کنید. وقتی ساختاری در خانه، مدرسه، زمین ورزشی و حتی در طول تعاملات اجتماعی وجود داشته باشد، بچه‌ها در هر سنی که باشند بهتر عمل خواهند کرد.
احساسات منفی را به مثبت تبدیل کنید.
- قدر آنچه که بدیهی می‌دانیم را بدانیم. کشور ما قوی است و قوانین، پلیس، ارتش و مقامات منتخبی وجود دارند که به حفظ امنیت همه ما کمک خواهند کرد.
- به دیگران کمک کنید. مغز ما طوری طراحی شده است که اعمال محبت آمیز و بخشش را بهتر از سایر اعمال پردازش می‌کند. وقتی به دیگران محبت می‌کنیم، مغز ما اکسی‌توسین (oxytocin) ترشح می‌کند (ماده شیمیایی عصبی که ارتباط اجتماعی را تقویت می کند). بخشش به نیازمندانی که سختی را متحمل شده‌اند، نیرویی بسیار قوی و نشاط آور است.
- از هنرهای خلاقانه استفاده کنید. تحقیقات نشان داده است که موسیقی، رقص، آواز، نویسندگی و سایر فرآیندهای هنری، بهزیستی را افزایش می‌دهند.
- با افراد تاثیر گذار ارتباط برقرار کنید. ما در روابط رشد می‌کنیم و به یکدیگر نیاز داریم. برقراری ارتباط با معلمان، مربیان، اعضای خانواده و دوستان روحیه و دیدگاه را بهبود می‌بخشد و می‌تواند امید را برانگیزد. هیچ یک از ما نباید به تنهایی نگران باشیم.
- از روایات استفاده کنید. داستان و داستان سرایی در همه فرهنگ‌ها وجود دارد و تار و پود زندگی اجتماعی و معنوی ماست. بچه‌ها به روایت‌های خانوادگی کشیده می‌شوند که به ما یادآوری می‌کند چگونه از ناملایمات در زندگی خود و زندگی اجدادمان جان سالم به در برده‌ایم. بزرگان ما اغلب حافظ روایات خانوادگی، معنا و امید هستند.
- حواستان به رسانه‌ها باشد. سعی کنید بچه‌ها را از رسانه‌ها دور نگه دارید. همه ما گروگان عصر دیجیتال هستیم که توسط گوشی‌های هوشمند، تلویزیون، تبلت و رایانه احاطه شده‌ایم. بچه‌های کوچک‌تر وقتی غرق تصاویر و داستان‌های تکراری و ترسناک در اخبار می‌شوند، وضعیت خوبی نخواهند داشت. از سوی دیگر، نوجوانان بیشتر از همیشه از رسانه های اجتماعی استفاده می‌کنند و می‌توانند تعامل دقیق و آگاهانه تری داشته باشند. اغلب مفید است که با آنها تلویزیون یا رسانه های دیجیتال را تماشا کنید و در مورد آنچه که اخیراً با هم تجربه کرده اید صحبت کنید.
- روبرو شوید. بسیاری از ما نسبت به شرایطی که در آن زندگی می‌کنیم مضطرب و عصبانی هستیم. عدم اطمینان فوق العاده ای در مورد آینده وجود دارد که احتمالاً اضطرابی را که ما قبلاً احساس می‌کردیم تشدید می‌کند. این وضعیت برای بچه‌هایی که هنوز توانایی پردازش تجربه را به شیوه‌ای بالغانه و تاملی ندارند، سخت است.
در نهایت، با وجود اینکه بسیاری از والدین روزهای سخت و پر استرسی را می‌گذرانند و خودشان با فشار روانی روبرو هستند، اما این به والدین بستگی دارد که به تعدیل احساسات کودکان و نوجوانان خود در مواقع آشفتگی کمک کنند. در صورت لزوم، شما می‌توانید از خدمات مشاوره کودک و مشاوره نوجوان کلینیک روانشناسی آوان استفاده کنید.
مطالب مشابه:
- گفتگو با کودکانی که از درد روانی رنج می‌برند
- چگونه کودکانی تاب آور و انعطاف پذیر تربیت کنیم
- والدین چگونه به عزت نفس کودکان آسیب می‌رسانند
- 4 نکنه مهم برای آگاهی از احساسات کودکان
- اضطراب کودکان از تشخیص تا درمان
- اختلالات رفتاری کودکان
- 7 حرفی که آسیب جدی به روان کودکان می‌رساند
- 4 کلمه جادویی برای تسکین بحران کودک عصبانی
- 10 آسیب مشترک کودکانی که نقش والدین را ایفا می‌کنند
- نیمه تاریک توانمندسازی کودکان
- کمال گرایی، دشمن موفقیت کودکان
- خصلت‌هایی که کودکان ما را نابغه می‌کنند
- بی‌حوصلگی کودکان، راهی برای افزایش خلاقیت
- چطور با کودک «لجباز» برخورد کنیم؟
- مزایای بازی کودکان در خارج از منزل
- والدین هلیکوپتری چه کسانی هستند و فرزندپروری هلیکوپتری چگونه است؟