کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – همه ما ممکن است رفتار عجیبی از خود نشان دهیم. گاهی اوقات این رفتار ها اصلاً برای ما عجیب نیستند، اما ممکن است برای اطرافیان ما عجیب به نظر برسند. در حالی که بسیاری از رفتارها خوب هستند، گاهی اوقات می توانند ناشی از اضطراب باشند.
برخی از ویژگی های کلیشه ای اضطراب عبارتند از: عصبی بودن، ترس از صحبت کردن در جمع یا ترس از حضور در جمع. اما بسیاری از اشکال اضطراب چندان واضح نیستند، مانند افرادی که واقعاً ترجیح می دهند در جمع باشند، اما از ملاقات دو نفره می ترسند. صرف نظر از سطح شناخت آنها، بسیاری از رفتارهای مضطرب ممکن است با برخی از تجربیات آسیب زای دوران کودکی مرتبط باشد. تحقیقات، ارتباطی بین ترومای دوران کودکی و بسیاری از علائم اضطراب را نشان داده است و دریافته است که تجربیات ما در دوران کودکی اغلب منجر به تظاهرات رفتاری می شود که در بزرگسالی نیز وجود دارد.
ترس از دیده شدن یا ارزیابی منفی به طرق مختلف ظاهر می شود. بسیاری از بازماندگان ترومای دوران کودکی می ترسند در موقعیتی قرار گیرند که نتوانند از آن فرار کنند، مانند حضور افراد دیگر در خانه یا مکان های امن. که این خود می تواند منجر به رفتارهای اجتنابی زیادی شود. مغز ما تمایل دارد تا از به یاد آوردن زمانی که تجربه ای ناراحت کننده داشتیم و قادر به رهایی از آن نبوده ایم اجتناب کند.
این پاسخ ها در بسیاری از زمینه های مختلف زندگی یک فرد ظاهر می شود. 10 مورد زیر از رایج ترین نشانه های اضطراب اجتماعی می‌باشند:
پاسخ ندادن به تلفن، یا اجتناب از تماس
این مورد ممکن است بدیهی به نظر برسد و در حلقه اجتماعی هزار ساله ما حتی به عنوان چندان عجیب دیده نمی شود. برای کسی که اضطراب اجتماعی ندارد، پاسخ دادن به تلفن ممکن است یک کار ساده به نظر برسد و اجتناب از آن ممکن است مانند تنبلی به نظر برسد. با این حال، چیزی که این را از تنبلی یا اجتناب عادی جدا می کند، افزایش آدرنالین و کورتیزول است که برای فردی که سابقه تروما دارد به دنبال دارد. در حالی که سفارش غذای بیرون‌بر یا تأیید فهرست خواربار با فردی دیگر می‌تواند تجربه‌ای خنثی باشد، پاسخ دادن به تماس غیرمنتظره باعث ترس از این می‌شود که این عمل ممکن است منجر به مکالمه‌ای شود که ما را به یاد تجربه ای ناراحت کننده بیاندازد. این می تواند یادآور احساسات گرفتار شدن در موقعیتی ناراحت کننده یا نقض حریم خصوصی ما در گذشته باشد.
سکوت در طول رویدادها یا محیط های اجتماعی
گاهی اوقات به نظر می‌رسد که اضطراب اجتماعی مشهود است. بسیاری از اشکال اضطراب اجتماعی می‌تواند ناشی از رشد در یک محیط آشفته باشد که در آن سیستم عصبی ما به طور مداوم تحت فشار قرار دارد. مانند بودن در جایی که ما به طور مداوم باید ” آماده ” برای مراقبت از شخص دیگر یا آمادگی برای یک مجادله لفظی باشیم. در نتیجه، بازماندگان ترومای گاهی اوقات تجربیاتی از تحریک بیش از حد در محیط‌های اجتماعی دارند. موقعیت‌هایی که انتظار می‌رود در آنها سطح بالایی از درگیری را نشان دهیم، ممکن است خسته کننده باشند و ممکن است احساس کنیم راهی برای استراحت ذهنی وجود ندارد. درعوض، با نگاه کردن به تلفن همراه، رفتن به دستشویی برای تنها ماندن یا ساکت شدن، سعی می کنیم خود را از آن محیط جدا کنیم. در مقابل، بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی متوجه می شوند که این تجربه در واقع استرس زاتر از حضور در یک جمعیت بزرگ است که در آن هیچ فشاری برای مشارکت اجتماعی نداریم.
عصبی شدن یا ناراحتی از نزدیک شدن دیگران به شما
این بسیار رایج است و در الگوهای رفتاری مبتنی بر طنز و شوخی این تجربه مشترک وجود دارد. برای نمونه، بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی دوست دارند تا در سالن سینما فاصله مشخضی بین خود و سایر افراد داشته باشند و اغلب سعی می کنند در جایی بنشینند که حداقل به اندازه یک صندلی با دیگران فاصله داشته باشند. نشستن فردی ناشناس در کنار آنها می تواند باعث شود که فرد مضطرب به دلیل احساس ناخوشایند از نزدیکی به شخص دیگر نتواند روی فیلم تمرکز کند. وقتی در محیطی بزرگ می‌شویم که در آن مرزهای ما نقض می‌شود، می تواند باعث شود نسبت به افراد دیگر و موقعیت خود در میان جمعیت یا در یک اتاق احساس خوبی نداشته باشیم. بنابراین، داشتن حباب بزرگ شخصی برای حفظ راحتی و آرامش درونی ضروری می شود.
نیاز به نشستن در مکان ها یا مناطق خاص
بسیاری از مبتلایان به اضطراب اجتماعی بیان می کنند که در زمان حضور در رستوران ویا یک رویداد اجتماعی، به جای نشستن در فضایی که اطرافشان باز است ترجیج می دهند در جایی بنشینند که پشتشان به دیوار باشد. به دلیل وضعیت دائمی بیش از حد هوشیاری، سیستم عصبی آنها را برای هر گونه تهدید، حتی اگر غیرمنطقی باشد “آماده” نگه می دارد. به نظر می رسد نشستن در جایی که بتوانند سایر افراد را مشاهده کنند، این تنش عصبی را آرام می کند، حتی اگر فقط برای لحظه ای باشد.
افراط در غذا خوردن یا اجتناب از آن
بازماندگان تروما راه‌هایی برای تسکین خود ایجاد می‌کنند، که اغلب به صورت افراط یا اجتناب از غذا خوردن است. در دهه‌های اخیر، صنعت سلامت درک بیشتری از ارتباط بین تروما و اضطراب در مورد غذا یا نوشیدنی پیدا کرده است. “افرادی که اغلب دچار اختلالات خوردن هستند، سابقه تجربیات نامطلوب دوران کودکی و تروما دارند” (جونز، 2021). در حالی که همه الگوهای ناسالم غذا خوردن یا مصرف مواد معیارهای اختلال را برآورده نمی کنند، اما هنوز هم اغلب ارتباطی بین رابطه فرد با غذا و تجربیات نامطلوب یا نیازهای برآورده نشده آنها در دوران کودکی وجود دارد.
احساس نا خوشایند از شنیدن صدای زنگ خانه
یک بار به شوخی گفتم که مردم دو دسته هستند: دسته اول کسانی هستند که در حین شنیدن صدای درب خانه به آن پاسخ می‌دهند و دسته دوم آن‌هایی هستند که پنهان می‌شوند و منتظر می‌مانند تا فرد آنجا را ترک کند. جدا از شوخی، من در 30 سالگی متوجه شدم که واکنش من به شنیدن صدای زنگ غیرمنتظره درب ورودی خانه ام چیزی نیست که همه داشته باشند. اغلب این احساس قوی از پارانویا (سوءظن) و اضطراب به تجربیات کودکی مربوط می شود که قادر به فرار نیست.
مدام عذرخواهی می کنید، حتی برای مواردی که تقصیر شما (یا هیچ کس) نیست
وقتی مدام مورد انتقاد قرار می گیریم یا مدام احساس می کنیم که همه چیز تقصیر ماست، احساس شرم شدیدی در ما ایجاد می شود. این امر در نیاز دائمی به عذرخواهی بیش از حد ظاهر می شود، حتی زمانی که کار اشتباهی انجام نداده باشید. این اغلب نتیجه سوء استفاده عاطفی یا بی توجهی در دوران کودکی است.
داشتن عکس‌العمل ترس و وحشت
هنگامی که عملکرد سیستم عصبی دائماً بی‌نظم است، واکنش شدید به صداها یا محرک‌هایی که دیگران ممکن است متوجه آنها نشوند یا اذیت نشوند، معمول است. داشتن واکنش ناگهانی یا بی قراری، با آسیب و سوء استفاده دوران کودکی مرتبط است.
تمایلی ندارید دیگران را به خانه خود دعوت
این اغلب به این دلیل است که نمی توانید فضای امن خود را کنترل کنید، مانند بزرگ شدن در خانه ای که در آن مرزها محو شده و حریم خصوصی نقض شده است.
راحت تر بودن در کنار افراد خاص نسبت به دیگران
بزرگ شدن در محیطی که بزرگسالان قابل اعتماد نیستند و احساس امنیت نمی دهند، باعث می‌شود که در اطراف افراد جدید احساس ناراحتی کنید. بازماندگان تروما به این فکر می کنند که با چه کسی احساس راحتی یا “امنیت” می کنند. (در پایان از شما دعوت می شود با نحوه درمان اضطراب آشنا شوید.)
مطالب مرتبط: