نکات کلیدی این مطلب:
- کودکان ممکن است برای استفاده از فرصتهای ساده، وسوسه یا جلب توجه دزدی کنند.
- بر ارتباط خود با فرزندتان تمرکز کنید، نه روی دزدی.
- به فرزندتان کمک کنید که صداقت و درستی را انتخاب های بهتری بداند. اعتماد، گشاده رویی و احترام بسیار بهتر و مهم تر از پول بیشتر یا چیزهای جدید است.
- به فرزندتان کمک کنید تا بداند چرا دزدی کرده است و کمک کنید راه های بهتری برای رسیدن به آنچه می خواهد بیابد.
چرا کودکان دزدی می کنند؟
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – قبل از سه سالگی، کودکان مفاهیم مالکیت انحصاری را درک نمی کنند. آنها می دانند که چه می خواهند و اگر بتوانند آن را به دست می آورند. با این حال، وقتی بچهها بالغ میشوند میتوانند تفاوت بین مالکیت را تشخیص دهند.
اگر متوجه شدید که فرزندتان چیزی را از یکی از اعضای خانواده، هم کلاسی یا یک فروشگاه دزدیده است، دلایل احتمالی زیادی برای این عمل وجود دارد که باید در نظر بگیرید:
جهل. آیا فرزند شما متوجه می شود که کاری که انجام داده اشتباه است؟
وسوسه. آیا فرزند شما چیزی را دزدیده است زیرا در آن لحظه برایش وسوسه انگیز بود؟
توجه. آیا دزدی فرزند شما نشان دهنده نیاز به توجه است؟ آیا چیز دزدیده شده جایگزین عشق یا محبت است؟ آیا ممکن است فریادی برای کمک باشد؟
انتقام یا عصبانیت. آیا فرزند شما برای تلافی چیزی دزدی می کند؟ آیا او سعی می کنند شرایط را برابر کنند زیرا دیگران بیشتر از او محبت یا هدایایی دریافت می کنند؟
هیجان. آیا فرزند شما برای هیجان دزدی کرده است؟
تست حد و مرز. آیا فرزند شما می خواهد ببیند که گرفتار می شود یا خیر؟ و اگر این کار را انجام دهد چه اتفاقی برایش خواهد افتاد؟
سخاوتمندی. آیا فرزند شما برای هدیه دادن به خانواده یا دوستانتان دزدی کرده است؟
استقلال. آیا فرزند شما برای نشان دادن آزادی و استقلال خود دزدی کرده است؟
فشار همسالان. آیا فرزند شما دزدی میکرد تا فردی جالب یا باحالی به نظر برسد؟
پز دادن. آیا فرزند شما برای لاف زدن دزدی کرده است؟
کمبود پول. آیا فرزند شما بر این باور است که نمی تواند اقلام دزدیده شده را از روش دیگری بدست آورد؟
استحقاق. آیا فرزند شما احساس می کند که لیاقت داشتن هر آنچه را که می خواهد دارد؟
در بیشتر موارد، بیش از یک دلیل برای دزدی کردن فرزند شما وجود دارد. آنها ممکن است این دلایل را درک نکنند و به ندرت به شما بگویند که چرا این کار را انجام داده اند.
چه زمانی باید به روانشناس کودک مراجعه کرد؟
نحوه پاسخگویی
در مورد بچههای خیلی کوچک، به آنها کمک کنید تا بفهمند دزدی کار اشتباهی است و وقتی چیزی را بدون اجازه یا پرداخت هزینه به دست می آورند، به شخص دیگری آسیب میزنند. در مورد اینکه چگونه می توانند با کمک شما اجناس دزدیده شده از شخص یا فروشگاه را برگردانند ویا عمل اشتباه خود را جبران کنند، صحبت کنید.
اگر فرزند شما در سن مدرسه است، به این توصیه ها توجه کنید:
روی رابطه تمرکز کنید. مانند همه رفتارهای مشکل ساز، تمرکز خود را بر ارتباط خود با فرزندتان حفظ کنید. مطمئن شوید که آنها عشق و پذیرش شما را احساس می کنند، مهم نیست که چه باشد. بگذارید بدانند به همین دلیل دزدی آنها را جدی می گیرید. به این دلیل است که شما آنها را دوست دارید و آنها را عضوی ارزشمند از خانواده می بینید که می خواهید به آنها در انتخاب های مختلف کمک کنید.
از سخنرانی و تنبیه بپرهیزید. لحن تند نگیرید، فرزندتان را دزد یا آدم بد خطاب نکنید و لطفا برای او آینده سیاهی را پیش بینی نکنید. صحبت های منفی و تنبیه مشکل را حل نمی کند و احتمالاً آن را بدتر می کند.
به فرزندتان بیاموزید که دزدی چه اشکالی دارد. به فرزندتان بگویید که دزدی در خانواده و جامعه شما قابل قبول نیست زیرا برای اعتماد و قابل اعتماد بودن ارزش قائل هستید. به فرزندتان کمک کنید تا بفهمد که دزدی قربانی دارد و قربانیان از این بابت عصبانی می شوند. قربانی همچنین اگر یکی از اعضای خانواده یا دوست باشد احساس خیانت می کند زیرا دزدی نقض اعتماد است. عواقب آن متفاوت است، اما حداقل، یک دزد اعتماد دیگران را از دست می دهد.
آسیب را ترمیم کنید. با فرزندتان در مورد اینکه چگونه می تواند عمل اشتباه خود را جبران کند صحبت کنید. مطمئن شوید که آنها به هیچ وجه از سرقت سود نمی برند. اگر فرزندتان چیزی را از یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستانتان دزدیده است، در مورد راه های بازپرداخت پول یا جایگزینی اقلام دزدیده شده صحبت کنید. اگر چیزی از فروشگاهی برداشته، با او به فروشگاه برگردید و در مورد آن با مدیر صحبت کنید. (بسته به شرایط، این ممکن است ایده خوبی باشد یا نباشد.)
دلایل سرقت را با هم ارزیابی کنید. فهرست 12 دلیل احتمالی دزدی که در بالا ذکر شده است را مرور کنید. از فرزندتان بخواهید که مانند یک کارآگاه فکر کند. او به شما کمک می کنند تا مشکل را کشف کنید تا بتوانید با هم آن را حل کنید. با آنها به آرامی اما قاطعانه در مورد دلیل سرقت صحبت کنید، شاید بد نباشد با دلایلی که فکر می کنید محتمل است شروع کنید.
نشان دهید که صداقت و درستکاری انتخاب هستند. به آنها کمک کنید تا متوجه شوند که انتخاب صداقت و درستکاری (یا عدم صداقت) به عهده آنهاست. در مورد اینکه احساس خوبی نسبت به خودتان و زندگی در یک خانواده دلسوز و قابل اعتماد بسیار ارزشمندتر از هر چیزی است که ممکن است بدزدید صحبت کنید.
الگویی برای صداقت و درستکاری باشید. در محیط کاری خود صادق و درستکار باشید و هرگز تخلف نکنید. اگر پول زیادی در فروشگاه به شما می دهند، پول اضافی را برگردانید و با فرزندتان در میان بگذارید. وقتی به فرزندتان می گویید کاری را انجام خواهید داد، آن را انجام دهید.
مدل های دیگری از صداقت و درستکاری را بیابید. به دنبال کتابها، فیلمها و بیوگرافیهایی باشید که مزایای صداقت، اعتماد، اعتبار و احترام را نشان میدهند. به مواردی از صداقت که در زندگی روزمره با آنها برخورد می کنید اشاره کنید.
صداقت فرزندتان را بازخورد دهید. به اعمال صادقانه توجه کنید و فرزندتان را به خاطر آنها تحسین کنید. به عنوان مثال، «از اینکه به من گفتی آن کلوچه را اضافی گرفتی متشکرم. من خوشحال نیستم که این کار را انجام دادی، اما بسیار خوشحالم که در مورد آن به من گفتی.»
اجازه حرکت دهید. هنگامی که در مورد دزدی فرزندتان با آنها صحبت کردید و هر گونه آسیبی را ترمیم کردید، دیگر آن را مطرح نکنید. اجازه دهید کودک با یک لوح تمیز حرکت کند. شما نمی خواهید آنها احساس یک جنایتکار را با خود داشته باشند.
به فرزندتان کمک کنید راه های بهتری برای رسیدن به خواسته هایش پیدا کند. ما در یک جامعه مصرفگرا زندگی میکنیم، جایی که مغازهها اغلب کالاهای وسوسهانگیز را در سطح چشم کودکان قرار میدهند. به فرزندتان کمک کنید تا وسوسه را بشناسد و این اطمینان را به دست آورد که اگر کار کند و پس انداز کند، می تواند چیزهایی را که می خواهد داشته باشد. شاید بتوانید به فرزندتان کمک هزینه بدهید و به او کمک کنید برای خریدهای بزرگتر برنامه ریزی کند. شاید بتوانید به آنها کمک کنید شغلهای متناسب با سن پیدا کنند که باعث کسب درآمد و احترام به خود میشود.
در صورت نیاز کمک بگیرید. اگر دزدی ادامه دارد یا فکر میکنید ممکن است نشانه مشکلات پیچیدهتر یا جدیتر باشد، به دنبال کمک حرفهای از یک روانشناس خوب باشید.
محمد امین مختاریان
مطالب مرتبط:
- روانشناس کودک چه کمکی به والدین و فرزند می کند؟
- چطور با کودک «لجباز» برخورد کنیم؟
- از کودکان خود انسانی دلسوز بسازید.
ممنون از توضیحات خوبتون