نکات کلیدی این مطلب:
- افراد مبتلا به تروما یا آسیب‌های دلبستگی التیام نیافته اغلب رفتارهای مشابه یا علائم اختلال روانی را گزارش می کنند که بر کیفیت زندگی بزرگسالی آنها تأثیر می گذارد.
- بیماری های جسمی غیر قابل توضیح ممکن است از تجربه ترومای اولیه ناشی شوند.
- رفتارهای مسدود کننده آسیب‌های دلبستگی التیام نیافته با رفتارهای افراطی پدیدار می‌شوند که به طور موقت توجه را از خاطرات آسیب زا منحرف می کند.
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – ترومای دلبستگی، آسیب‌های روحی می‌باشد که در مراحل خاصی از رشد کودک رخ می دهند. رایج‌ترین شکل آسیب رشد با دلبستگی اتفاق می‌افتد، جایی که احساس امنیت، قابلیت‌ها و اعتماد کودک در اثر سوء استفاده، بی‌توجهی یا مراقبت نادرست مراقبین اولیه کودک آسیب می‌بیند. (پیشنهاد می شود مقاله 10 نشانه ترومای دوران کودکی التیام نیافته را مطالعه کنید.)
افراد مبتلا به ترومای دلبستگی التیام نیافته اغلب الگوهای رفتاری مشابه و علائم جسمی یا روانی را گزارش می کنند که بر کیفیت زندگی بزرگسالی آنها از جمله انتخاب آنها در روابط تأثیر می گذارد. با این حال، بسیاری ممکن است بدون اینکه بدانند با علائم و نشانه های تروما دست و پنجه نرم می کنند. تخمین زده می شود که 6 درصد از جمعیت در طول زندگی خود علائم PTSD (به معنی اختلال استرس پس از سانحه می‌باشد که یک اختلال اضطرابی است و می تواند به دنبال یک واقعه آسیب زا یا تهدید آمیز ایجاد شود . از نمونه های وقایع آسیب زا می توان به جنگ، مرگ غیرمنتظره عزیزان، تجاوز، تعرض، تصادف یا یک فاجعه طبیعی اشاره کرد.) را تجربه خواهند کرد و تقریباً 60 درصد از مردان و 50 درصد از زنان ترومای قابل توجهی را در زندگی خود تجربه کرده اند.
ترومای دلبستگی التیام نیافته می تواند اثرات مخربی بر کیفیت کلی زندگی افراد داشته باشد، از جمله توانایی آنها برای حضور در روابطشان و انتخاب هایی که برای خود می کنند. بسیاری از ما احتمالاً خوانده‌ایم که چگونه تروما یا آسیب های دلبستگی التیام نیافته می‌تواند دردها و رنجش های ما را با انتخاب ناخودآگاه شرکای عاشقانه جدید تکرار کند. با این حال، نشانه‌های کم‌تر شناخته‌شده (اما مخرب) از آسیب‌های التیام نیافته وجود دارد. (پیشنهاد می شود مطلب چرا من دوست داشتنی نیستم را مطالعه کنید.)
پنج نشانه ظریف ترومای دلبستگی التیام نیافته می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد مزمن
بیماری های جسمی غیر قابل توضیح ممکن است از تجربه ترومای اولیه ناشی شوند. تحقیقات موجود علائم فیبرومیالژیا (fibromyalgia)، سردرد، ناراحتی های گوارشی، بی خوابی، دردهای عضلانی، کمردرد، درد قفسه سینه و خستگی مزمن را در ارتباط با عواقب پس از تجربه ترومای رشدی مزمن، به ویژه آزار جسمی، مرتبط می دانند. به عنوان مثال, در نمونه‌ای از بزرگسالان که بر روی امنیت دلبستگی ارزیابی شدند. آن‌هایی که سبک‌های دلبستگی ناایمن دارند (شامل سبک‌های دلبستگی مضطرب, اجتنابی و آشفته) فراوانی نشانه‌های جسمانی و شیوع سو استفاده فیزیکی و عاطفی بیشتری را در کودکی تجربه کرده‌اند. (پیشنهاد می شود مقاله 5 استراتژی برای غلبه بر بی‌حوصلی مزمن را مطالعه کنید.)
علائم روانی غیر قابل توضیح
بسیار رایج است، افرادی که سابقه ترومای رشدی دارند با رفتارهای وسواسی اجباری، نوسانات خلقی شدید، تحریک پذیری، مشکلات خشم، افسردگی، بی حسی عاطفی یا اضطراب شدید مبارزه می کنند. این علائم می توانند از خفیف تا شدید تغییر کنند، اغلب همزمان رخ می دهند و ممکن است به طور متناوب در طول روز رخ دهند، جایی که لحظات آرامش با احساس غم، عصبانیت یا اضطراب قطع می شود. نگران‌کننده‌تر این است که بسیاری از افراد با سابقه ترومای رشدی، با به حداقل رساندن یا منطقی‌کردن این علائم، خود را از این علائم منحرف می‌کنند یا ممکن است به سوء مصرف مواد یا اعتیادهای رفتاری به‌عنوان روش‌های ناسازگاری برای جبران بیش از حد و منحرف کردن خود روی آورند.
تخریب خود
ریشه این الگو، در چرخه آسیب رساندن به دیگران و سپس آسیب رساندن به خود است. افزایش حساسیت عاطفی و هیجانی ناشی از ترومای دلبستگی التیام نیافته چرخه را به حرکت درمی آورد که در آن سرزنش خود، سکوت کردن یا رفتار تکانشی (خودشکن) منجر به احساس گناه، شرم و نفرت از خود می‌شود. از آنجایی که بسیاری از افراد با سابقه ترومای دلبستگی آگاهانه از زخم‌های خود آگاه نیستند، در حالت بقا عمل می‌کنند. به طور ناخودآگاه، اطرافیان و سرمایه های عاطفی زندگیشان را برای حفاظت از خود ویا ترس از رها شدن به چالش می‌کشند و آنها را آزمایش می‌کنند و در نهایت از خود دور می کنند. این منجر به الگویی از انتخاب های ضعیف برای خود بر اساس تکانشگری می شود. (پیشنهاد می شود مقاله چگونه به خود ایمان داشته باشیم را مطالعه کنید.)
رفتارهای مسدود کننده تروما
این معمولاً با بی تفاوتی عاطفی، اجتناب و گریز دیده می شود که با انجام رفتارهای پاداش دهنده موقتی رخ می دهد و حواس را از خاطرات آسیب زا یا درد منحرف می کند. مشکل این الگو دو چیز است. اول، الگوی فرار را حفظ می کند که به فرد اجازه نمی دهد درد آسیب زا را به روشی سالم التیام بخشد. ثانیاً، با گذشت زمان به “حواس پرتی” بیشتر و بیشتری نیاز دارد تا همچنان از درد در هنگام ظاهر شدن اجتناب شود. انسداد تروما در رفتارهای افراطی دیده می شود که عبارتند از: اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، اختلال تغذیه، بی‌تفاوتی در روابط، اعتیاد به کار، روتین های ورزشی افراطی و خطرناک، استفاده بیش از حد از اینترنت یا فناوری ویا هر رفتار افراطی دیگری که برای دور کردن افکار و احساسات مزاحم استفاده می شود.
مسائل کنترلی
بسیاری از کسانی که در زندگی بزرگسالی خود دچار مسائل کنترلی می شوند، کودکانی بودند که احساس درماندگی می کردند و آسیب پذیر بودند. آنها ممکن است از طرف مراقبین خود بیش از حد تحت کنترل قرار گرفته شده باشند و توقع خواسته ها و انتظارات سختی از آنها داشتند. برعکس، ممکن است نادیده گرفته شده و به حال خود رها شده باشند تا امور را خودشان مدیریت کنند. به عنوان بزرگسالان، اکنون ممکن است همه امور را در زندگی خود کنترل کنند تا احساس نظم پیدا کنند یا احساسات اضطراب و ترس را از خود دور کنند. احساس بی‌قدرتی از زندگی در دوران کودکی اغلب به صورت کنترل بیش از حد بر همه چیز در زندگی بزرگسالی آنها ظاهر می‌شود. (پیشنهاد می شود مطلب 6 نکته برای افرادی که مورد غفلت عاطفی قرار گرفته اند را مطالعه کنید.)
مقابله و درمان
بهبودی پس از تروما برای هر کسی متفاوت است. مهم است که تشخیص دهید آیا آسیب های رشدی دوران کودکی را تجربه کرده اید یا خیر و با تأثیرات آن بر روابط بزرگسالان خود به جایی از خودآگاهی برسید. از آنجایی که تأثیرات تروما اغلب کنار زده می‌شود و به‌عنوان تهدیدکننده برای توانایی عملکرد ما نادیده گرفته می‌شود، مهم است که تشخیص دهیم آیا الگویی از کنار گذاشتن، اجتناب یا فرار وجود دارد یا خیر. بهتر است با یک درمانگر متخصص در زمینه آسیب های روحی یا تروما صحبت کنید تا شما را در سفر بهبودی راهنمایی و حمایت کند.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه: