نکات کلیدی این مطلب:
- خشم نباید از بین برود. در عوض، می توان انتخاب کرد که با پیام مشروعیت، ارزش و کارآمدی آن ارتباط برقرار کرد.
- خشم فرد را تشویق می کند تا بر اساس نیازهای خود عمل کند و به اهداف خود برسد.
- خشم به افراد انگیزه می دهد تا خود را بهبود بخشند و در زندگی خود هماهنگی ایجاد کنند.
کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – خشم شهرت بدی دارد. هنگامی که شعله ور می شود، می تواند کنترل بدن، افکار، حواس و اعمال ما را به دست بگیرد. ما به طور موقت قضاوت خود را از دست می دهیم و فقط پس از فروکش کردن عصبانیتمان آن را به دست می آوریم؛ اغلب زمانی که خیلی دیر شده است. وقتی عصبانی هستیم، ممکن است خونسردی و وقار خود را از دست بدهیم. گویی خشم ما را می بلعد یا گروگان می گیرد و بهترین نیت ما را تحت الشعاع قرار می دهد.
حتی بسیاری بر این باورند که ما بدون عصبانیت وضعیت بهتری خواهیم داشت. با توجه به پیامدهای مخرب آن، مانند تجاوز، خشونت و… این به سختی تعجب آور است.
اما اگر خشم متحد ارزشمندی باشد، نه دشمنی که باید شکست بخورد، چه؟ در حالی که عصبانیت گاهی اوقات تمایلات پرخاشگرانه را در بر می گیرد، اما حکمت بزرگی نیز دارد، زیرا اطلاعاتی در مورد دنیای اطراف به ما می دهد. عصبانیت نشانه مشکلی است که باید اصلاح شود. چیزی ما را از تجربه هماهنگی و یکپارچگی در روابطمان، در زندگی یا درون خودمان باز می دارد. (پیشنهاد می‌شود مقاله حقایقی درباره نفرت از خود را مطالعه کنید.)
در چندین سالی که به عنوان روان درمانگر فعالیت می‌کردم، از پتانسیل خشم به عنوان یک نیروی خوب قدردانی کردم. من متوجه شدم که خشم یک سیگنال درونی است که نیازهای برآورده نشده ما را شناسایی می کند و فرصت هایی را برای اصلاح، بهبود و رشد در اختیار ما قرار می دهد. به ما انگیزه می دهد تا در جهت رفع نیازها و رسیدن به اهداف خود اقدام کنیم. ما را به اصلاح اشتباهاتی که در دنیا می بینیم سوق می دهد.
هدف از عصبانیت
عصبانیت دو هدف اصلی دارد. اولین مورد این است که امنیت و بقای خود را تضمین کنیم. زمانی که ما را تهدید می کنند یا زمانی که مرزهای ما زیر پا گذاشته می شود، با عصبانیت پاسخ می دهیم. این نوع خشم درونی و محافظ، خام و بدوی است. این به ما انرژی و قدرتی برای غلبه بر موقعیت تهدیدآمیز می دهد. کیفیتی غالب، بلند و انفجاری دارد.
با این حال، خشم هدف عمیق‌تری دارد، به ما انگیزه می‌دهد تا خودمان را بهبود بخشیم و آرامش و هماهنگی را در زندگی‌مان ایجاد کنیم. این نوع دوم خشم به زیبایی و به همان اندازه خشم اولی است، اما ظریف تر است. در حالی که خشم محافظ غریزی است و کمتر از سطح هوشیاری پیروی می کند، استفاده از خشم به منظور شفا، آرامش و رشد ما را ملزم می کند که به صورت آن را اصلاح کنیم و با توجه و مهربانی از آن استفاده کنیم. (پیشنهاد می‌شود مقاله پاکسازی آوارهای عاطفی را مطالعه کنید.)
خشم در شکل تصفیه شده و بیدار خود، خیری را برای جهان به ارمغان می آورد. در زندگی شخصی ما به ما کمک می کند در مورد ناتوانی های خود صادق باشیم و شجاعت دفاع از خود را داشته باشیم. شما می توانید خشم را به عنوان GPS داخلی خود در نظر بگیرید. هر زمان که بروز می‌کند، به شما در مورد مشکلی هشدار می‌دهد و اطلاعات مهمی در مورد اقدامات بعدی به شما می‌دهد. وقتی خشم را کنترل می کنید و از آن به عنوان یک GPS داخلی استفاده می کنید، فرصتی ایجاد می کنید تا نیات و اعمال خود را به طور مثبت به سمت عشق و هماهنگی هدایت کنید.
در مقیاس بزرگتر، خشم ما را برمی انگیزد تا در جنبش های بزرگ برای آزادی و عدالت اجتماعی شرکت کنیم. این بخش حیاتی از مسیر روانی و معنوی ما به سوی بیداری و رشد است.
چگونه می توان حکمت خشم را کشف کرد
کشف حکمت خشم با احساس کامل آن آغاز می شود. با این حال، در آغوش کشیدن خشم خود به این شکل ممکن است بسیار ترسناک باشد. تجربه خشم آسان نیست. ما می ترسیم که شدت خشم بر ما غلبه کند و کنترل خود را از دست بدهیم. ما شرمنده ایم که چنین احساس قدرتمند «منفی» بخشی از آرایش ما است. بنابراین ما از خود در برابر خشم محافظت می کنیم، چه با سرکوب آن یا با انجام دادن آن به روش هایی که به طور موقت احساس قدرت می کنیم. در حالی که اینها ممکن است واکنش‌های متضادی به نظر برسند، در نهایت هر دو راه‌هایی برای جلوگیری از مواجهه واقعی با خشم ما هستند.
تلاش برای خلاص شدن از شر خشم (یا هر احساس دیگری) غیر واقعی است. کار نمی کند؛ عصبانیت از بین نمی رود ناسالم هم هست، اجتناب از خشم تنها نیروی منفی آن را تقویت می کند. همانطور که ممکن است در زندگی خود کشف کرده باشید، اقدام تکانشی برای بازگرداندن احساس ارزشمندی و قدرت معمولا باعث آسیب می شود. (پیشنهاد می‌شود مقاله چگونه می توان به طور موثر با ترس از ناشناخته‌ها روبرو شد را مطالعه کنید.)
چیزی که ما نیاز داریم، تمایل به تجربه خشم بدون سرکوب یا تخلیه فوری آن است. ما باید مایل باشیم که پوسته ضخیم را بشکنیم و عمیق تر برویم. وقتی جرات حضور در خشم را داشته باشیم، می‌توانیم مستقیماً به آن نگاه کنیم. ما می توانیم آن را بررسی کنیم و به درک آن برسیم و می توانیم حکمت آن را استخراج کنیم.
احساس خشم ما شجاعت می خواهد. این امر مستلزم پرورش مهارت‌هایی مانند مسئولیت‌پذیری شخصی، تمرین ذهن‌آگاهی بدون قضاوت و ابراز شفقت به خود و دیگران است. این تلاشی ارزشمند است. دنبال کردن تاریک ترین سمت خشم، ما را به روشن ترین نور درون خودمان می رساند. چیزی که زمانی غیرقابل قبول به نظر می رسید به چیزی غنی و مثبت تبدیل می شود. نکته کلیدی این است که به جای مقابله با خشم، با خشم تعامل کنید و به جای مقاومت در برابر آن، به سمت خشم حرکت کنید.
وقتی خشم را به عنوان یک قطب نما و نه یک دشمن می بینید، رابطه خود را با آن تغییر می دهید. به جای اینکه با میل خشم به اقدام، یا با احساس سرخوردگی و ناتوانی آن یکی شوید، اکنون با پیام مشروعیت، ارزش و کارآمدی آن ارتباط برقرار می کنید. این تغییر به نوبه خود شما را آزاد می کند تا از طریق خشم خود رشد کنید. با هدایت نگرش شفقت، به قدرت خود در انتخاب صلح و مهربانی به جای قطع ارتباط و پرخاشگری، پی می برید. (پیشنهاد می‌شود مقاله نسبت به خود چقدر بخشنده و دلسوز هستیم را مطالعه کنید.)
اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، خشم ما را به ترک یک تفکر قدیمی و حرکت به سمت سطح جدیدی از وجود دعوت می کند. این می تواند دروازه ای برای وضوح، آرامش و شادی باشد. فرصتی برای رشد است وقتی به پیام‌هایی که خشم شما به همراه دارد توجه می‌کنید، تمام جنبه‌های زندگی خود را متحول می‌کنید. شما والدین، همسر، دوست، عضو جامعه و مدیر بهتری خواهید شد. با گذشت زمان، جنبه‌های جدیدی از خود را کشف می‌کنید و آنها را با هم ترکیب می‌کنید تا کامل‌تر، معتبرتر و مثبت‌تر شوند. شما احساس عمیق تری از موفقیت و رفاه به دست می آورید و با دنیای اطراف خود با حس هماهنگی بیشتری ارتباط برقرار می کنید. (پیشنهاد می‌شود مقاله هشت نکته برای به دست آوردن و حفظ رفاه عاطفی را مطالعه کنید.)
خشم، مانند آتش، یک نیروی اولیه است. اگر کنترل نشود، می تواند مخرب باشد. با این حال، زمانی که از آن آگاهانه و عاقلانه استفاده شود، می‌تواند ابزار مفید و قدرتمندی باشد، ابزاری که به روشنگری منجر می‌شود.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه: