کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – در قلمرو تحقیقات روانشناختی، تمرکز زیادی روی «شکاف میان دانش و عمل» قرار گرفته است، که آنچه را که می‌دانیم از آنچه انجام می‌دهیم جدا می‌کند. با این حال، یکی دیگر از حوزه های حیاتی و در عین حال ناشناخته «شکاف میان پرسش و پاسخ» است.
این شکاف جایی است که عدم قطعیت و ناشناخته ها در آن زندگی می کنند و فاصله بین سوالاتی که مطرح می کنیم و پاسخ هایی که به دنبال آن هستیم را مشخص می کند. هسته کنجکاوی انسان و انگیزه اکتشاف، رشد فردی، تحصیلی یا تلاش های حرفه ای را در بر می گیرد. این فقط یک خلأ نیست، بلکه فضایی پر از امکانات است. جایی که کنجکاوی، خرد متعارف ما را به چالش می‌کشد و ما را به گسترش توانایی های خود سوق می‌دهد.
در اینجا، اتخاذ طرز فکر «نمی‌دانم» از یک انتقاد بالقوه به یک موضع قدرتمند تبدیل می‌شود. عدم قطعیت و ناشناخته معمولاً با دلهره نگریسته می شوند، با این حال آنها همان عناصری هستند که یادگیری و نوآوری را تسریع می کنند.
پذیرش این شکاف به ما امکان می دهد تا عدم قطعیت را به یک کاتالیزور برای بینش ها و پیشرفت های مهم تبدیل کنیم. این امر ما را ترغیب می کند که تشخیص دهیم که نداشتن همه پاسخ ها نقطه پایانی نیست بلکه نقطه شروعی برای کشف است. این دیدگاه برای تقویت رشد مستمر ضروری است، ما را به جستجوی دائمی دانش جدید و راه حل های نوآورانه سوق می دهد، بنابراین پتانسیل کامل خود را باز می کنیم و قلمرو آنچه ممکن است را گسترش می دهیم.
توهم کنترل
مفهوم کنترل سنگ بنای تحقیقات روانشناختی است که اغلب با افزایش استرس و اضطراب در زمانی که کنترل از دست رفته است همراه است. با این حال، به طرز متناقضی، در کنار گذاشتن همین کنترل است که می‌توانیم استرس را کاهش دهیم، سلامت روان را بهبود بخشیم و در نهایت توانمندی عمیق‌تری پیدا کنیم.
پژوهشگر کارول اس. دوک (Carol S. Dweck) نشان می‌دهد که چگونه مواجهه با عدم قطعیت‌ها با ذهنیت رشد (پذیرش چالش‌های موجود) می‌تواند انعطاف‌پذیری و سازگاری ما را به طور قابل توجهی افزایش دهد و درک دقیق‌تری از نقش کنترل در زندگی ما ارائه دهد.
عدم اطمینان، به جای مانع، می تواند خاک حاصلخیزی باشد که اندیشه و عمل خلاق از آن سرچشمه می گیرد. ما را به فضایی فارغ از محدودیت‌های نتایج از پیش تعیین‌شده دعوت می‌کند، جایی که ایده‌های جدید می‌توانند ریشه داشته باشند. تحقیقات مولر، ملوانی و گونکالو (Mueller, Melwani and Goncalo) نشان می‌دهد که آسایش همراه با عدم قطعیت، تفکر واگرا را پرورش می‌دهد (سنگ بنای خلاقیت) و امکان تولد راه‌حل‌های بدیع و ایده‌های نوآورانه را فراهم می‌کند.
کنجکاوی یک انگیزه ذاتی است که ما را به سمت اکتشاف و کشف سوق می دهد. کاشدان و سیلویا (Kashdan and Silvia) استدلال می‌کنند که کنجکاوی اضطراب ناشناخته را به یک هیجان اکتشافی مثبت تبدیل می‌کند و بهزیستی و رفتارهای سازگارانه را ارتقا می‌دهد. این تغییر برای پیمایش غیرقابل پیش بینی زندگی با لطف و ذهنی باز بسیار مهم است.
مراحل عملی برای پیمایش عدم قطعیت
فراتر رفتن از حجاب یقین ما را در هرج و مرج فرو نمی برد، بلکه افق احتمالات را گسترش می دهد. بینش بری شوارتز (Barry Schwartz) در مورد پارادوکس انتخاب، شمشیر دولبه فراوانی را برجسته می کند. در حالی که گاهی اوقات فراگیر است، آزادی انتخاب زیربنای استقلال و رضایت ما است.
پذیرفتن عدم قطعیت، منظره‌ای سرشار از مسیرهای بالقوه را باز می‌کند، که هر یک از آنها کاوش و توسعه فردی را دعوت می‌کند. برای شروع موارد زیر را امتحان کنید:
کنجکاوی را پرورش دهید. کنجکاوی امکان تعامل اکتشافی با جهان را فراهم می کند و مجموعه ای غنی از تجربیات و یادگیری را به سمت ما هدایت می کند. جکسون (Jackson) عدم قطعیت را به عنوان «حکمت در حرکت» توصیف می‌کند و تأکید می‌کند که دانش ثابت نیست، بلکه از طریق آغوش ناشناخته تکامل یافته است. با پرورش کنجکاوی، افراد می‌توانند با موضعی قدرتمند بر عدم قطعیت غلبه کنند و هر لحظه ندانستن را فرصتی برای رشد بدانند. (پیشنهاد می‌شود مطلب کنجکاوی، راهنمای شما برای معنا و تحقق را مطالعه کنید.)
صبر را تمرین کنید. عجله به سوی قطعیت می تواند پتانسیل پنهان در لحظات نامطمئن را تحت الشعاع قرار دهد. جان اودونوهی (O’Donohue) به زیبایی این احساس را نشان می دهد و بیان می کند که “احتمال ها همیشه جالب تر از واقعیت ها هستند.” این دیدگاه رویکردی صبورانه را به عدم قطعیت‌های زندگی دعوت می‌کند و تشخیص می‌دهد که سفر با مسیرهای بی‌شمار و نتایج بالقوه‌اش، به اندازه مقصد مهم است. (پیشنهاد می‌شود مطلب قدرت صبر برای تغییر زندگی را مطالعه کنید.)
از خود حمایت کنید. ایجاد رابطه‌ای انعطاف پذیر با شکست و عدم اطمینان برای رشد فردی ضروری است. این مستلزم حمایت از خود از طریق آزمون‌ها و خطاها و اذعان به این که اگرچه نتایج ممکن است همیشه قابل پیش‌بینی نباشند، اما توانایی فردی برای هدایت و انطباق با آنها در کنترل ما است. این خود حمایتی، انعطاف پذیری را تقویت می کند که در مواجهه با عدم قطعیت های اجتناب ناپذیر زندگی بسیار ارزشمند است. (پیشنهاد می‌شود مطلب 10 ایده برای حمایت از سفر رشد فردی شما را مطالعه کنید.)
پذیرش عدم قطعیت فراتر از ایده آل فلسفی است. این رویکردی عملی برای داشتن یک زندگی کامل و معنادار است. با اذعان به توهم کنترل، پرورش غرایز خلاق خود و استقبال از کنجکاوی، می توانیم ناشناخته را از منبع ترس به منبع رشد تبدیل کنیم.
سپس «شکاف پرسش و پاسخ» به شکافی برای ترس تبدیل نمی‌شود، بلکه به فضایی برای کاوش تبدیل می‌شود. جایی که بذرهای پتانسیل ما در انتظار تغذیه شجاعت و گشودگی ما هستند.
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
- نقش ماجراجویی در توسعه فردی
- خود اندیشی، سفری به اعماق افکار و باورها
- دستورالعمل رواقی برای توسعه فضایل
- 5 نکته مهم برای مقابله با بلاتکلیفی در زندگی
- چگونه برای رشد فردی شجاعت داشته باشیم؟
- پرورش خرد
- قربانی تربیت و فرهنگ آلوده نباشید.
- 10 دارایی مهمی که ارزش شکرگزاری دارند.
- رمزگشایی ریشه ها و هدف منتقد درونی
- چگونه می توان فلسفه شکست ناپذیر “من می توانم و من می خواهم” را پذیرفت؟
- راهبرد هایی برای افزایش استقامت و پشتکار